Ze maakte de eerste readymades en schreef provocatieve poëzie, was openlijk biseksueel, streed voor het vrouwelijke orgasme en droeg mannenkleding in het openbaar (en werd daarvoor gearresteerd). En passant verhief ze een urinoir tot kunstwerk. Maar Elsa belandde ook aan de zelfkant van de maatschappij en verdween na haar dood in de vergetelheid.
Ludwig Bindervoet brengt deze anarchistische en onvolprezen pionier naar waar ze thuishoort: de bühne. Samen met acteur en theatermaker Ellen Goemans duikt Ludwig in de muzikaliteit en lijfelijkheid die zo eigen is aan de dada-taal. Ze bewijzen voor eens en voor altijd dat dada niet alleen ludiek maar ook ontroerend is, en niet alleen geestig maar ten diepste politiek. Ludwig roept Elsa tot leven uit bewondering, maar hij gaat ook de strijd aan met zijn hypocrisie en die van zijn generatie. Hij confronteert zijn kunstenaarschap en privileges met Elsa’s radicale kunst als daad van zelfopoffering. MAMA DADA is een theatrale aanslag op de norm.
